Ateşböceği Yolu - Kristin Hannah

Kış  boyunca   arkadaşlarım  ,  çevremdekiler  Kristin  Hannah  romanlarını  okudular  :  Ateşböceği  Yolu  ,  Kış  Bahçesi  ,  Gerçek  Renkler .  Bense  sıranın  yeni  gelmesiyle  Ateşböceği  Yolu 'nu  elime  aldım  ve  bitene  kadar  bırakamadım  .  Hemen  yazarın  diğer  kitaplarını da  alıp  okuma  sırasına   koydum  ,  zamanı  gelince  okuyacağım  . 

Ateşböceği  Yolu  ;  dostluğun  ,  ailenin  ,  sevgi  ve  sadakatin  öneminin  çok  güzel  anlatıldığı  bir  kitap .  Kitapta  bir  yandan  dostlukları  yaklaşık  otuz  yıl  öncesine  dayanan  iki  kadının  çarpıcı  hikayesi   akıcı  bir  dille  anlatılırken  ,  diğer  yandan  70 'li  yıllardan  günümüze  moda  şarkılar  ,  kıyafetler  ,  saç  ve  makyaj  stilleri  gibi  nostaljik  detaylara  da  yer  veriliyor  .  Fikir  vermesi  açısından  kitaptan  birkaç  alıntı  :

Onlara  Ateşböceği  Yolu  kızları  derlerdi .  Onlar  tanışmadan  önce  bu  yol  hiçbir  yere  çıkmıyordu  sanki ;  adını   dünyanın  bu  sarp  mavi  ve  yeşil  ucunda  hiç  görünmeyen  bir  böcekten  alan  bir  taşra  yoluydu  .  Sonra  o  yolu  birbirlerinin  gözleriyle  görmeye  başladılar  . Yamacın  başında  yanyana  durduklarında  ,  günün  birinde  gidecekleri  bütün  o  yerleri  görürlerdi  .  Geceleri  yanyana  olan  evlerinden  sıvışıp  o  yolda  buluşurlardı  .  Aşırdıkları  sigaraları  içer  ,  bağıra  bağıra  "Billy  ,  Don't  Be  Hero " şarkısını  söyler  ve  birbirlerine  herşeyi  anlatırlardı  .  Artık  onları  tanıyan  herkes  için  TullyileKate  olmuşlardı  ve  otuz  yıldan  daha  uzun  süre  bu  arkadaşlık  yaşamlarının  hasar  geçirmeyen  bölgesi  olmuştu :  Güçlü  ,  dayanıklı  ,  güvenilir .

Hayat  hikayeni  yazmanın  komik  tarafı  da  bu  işte  .  Önceleri  tarihleri  ,  zamanları  ve  isimleri  hatırlamaya  çalışıyorsun  .  Sanıyorsun ki   hayatın  sadece  olaylardan  ibaret  ,  geriye  dönüp  baktığında  sadece  başarılarını  ve  başarısızlıklarını  ,  gençliğinin  ve  orta  yaşlarının  önemli  tarihlerini  hatırlayacağını  düşünüyorsun  .  Ama  hiç de  öyle  değil  aslında .
Sevgi  ,  aile  ,  kahkahalar  .  Sadece  bunlar  kalmış  aklımda  .    Hayatımın  çok  büyük  bir  bölümü  boyunca  elimden  geleni  yapmadığımı  ya da  yeterince  fazla  şey  istemediğimi  düşündüm  durdum  hep .  Herhalde  aptallığımı  bağışlarsınız  .  Çok  gençtim  o  zamanlar  .  Çocuklarımın  onlarla  ve  kendimle  ne  kadar  gurur  duyduğumu  bilmelerini  istiyorum  .  İhtiyacımız  olan  herşey  bizdik  aslında  ;  siz  ,  babanız  ve  ben  .  Hayatım  boyunca  istediğim  herşeye  sahiptim  . 
SEVGİ .
Aklımızda  bir tek  bu  kalacak .